ROZDZIAŁ 3/ III~ To koniec!/ Aktor z ciebie marny...

Violetta

León patrzył na mnie jakoś dziwnie. Podejrzane. Myślę, że chce się zemścić za to, że śmiałam się z niego.
Ale kto by się nie śmiał. León ma prawie 18 lat i w kącie stoi. No, błagam przecież to śmieszne.

Po zajęciach w studiu 21

-León odprowadziłbyś mnie do domu?- spytałam.

-Nie- odpowiedział tym swoim udawanym szorstkim głosem, po czym zakrył usta ręką, żeby ukryć śmiech

-Hahaha, ale śmieszne, aktor z ciebie marny- powiedziałam.

-Nie marny tylko ty mnie za dobrze znasz- odpowiedział i mnie przytulił.

Szliśmy trzymając się za ręce. León odprowadził mnie pod dom i pocałował w policzek na pożegnanie. Kiedy odszedł pomyślałam, że w sumie to mogłabym za nim iść. Pośledzę go, pewnie się nie obrazi.

10 minut później

-Halo. Stephie? Tak mogę się spotkać w parku- kto to jest ta STEPHIE?! Jego dziewczyna?! Czy on mnie...

W parku

-Hej, Stephie!

-Hej, León!- dał jej buziaka w policzek!? Stephie była dość ładną dziewczyną, miała brązowe włosy.

-Jak ja cię dawno nie widziałem! Kocham cię!- przytulił ją! Ja tu zaraz oszaleję za tymi krzakami!

-Przyjechałam z rodziną do Buenos Aires, chyba już na zawsze!

-Tak się cieszę, że cię widzę, Stephie!

Podeszłam do nich i spoliczkowałam go.

-León! To koniec! Jak ty mnie z nią możesz zdradzać!

-Violu wysłuchaj do końca!

-Nie!

León

Pobiegłem razem ze Stephie za Violettą. W końcu udało nam się ją dogonić. Pociągnąłem ją za ramię, żeby ją zatrzymać. Płakała.

-Violu...- nie skończyłem, przerwała mi.

-Nic nie mów. Ja wiem, że ty mnie nie kochasz!

-Nie prawda. To wszystko jest nie prawdą! Stephie to moja...

-Dziewczyna, tak?

-Nie, kuzynka!

-Co?!

-Tak, kuzynka. Przyjechała z Meksyku.

Przytuliłem ją. Podałem jej chusteczkę, żeby otarła łzy. Przeprosiła mnie i Stephie.

Ja i Violka poszliśmy do parku, a Stephie do domu.

Siedzieliśmy na ławce i rozmawialiśmy o jakiś bzdurach. Teraz była ta chwila, ten moment na to, żebym ją pocałował...

Violetta

 León przysunął się do mnie. Czy on chce mnie pocałować? Tak chce, ja też chcę tego. Kocham go.

Popatrzył mi prosto w oczy, ja też. Wyszeptał mi „Kocham cię” i Pocałował mnie! Odwzajemniłam to. Mój pierwszy pocałunek! Nigdy tego nie zapomnę.

-Leóś?

-Tak, kochanie?

-Kocham cię.

-A ja nie- zaczęłam się śmiać.

-Bez żartów, proszę.

-No dobra.

Wtuliłam się w niego.

-Vilu? A wiesz co wymyśliłem?

-Nie, powiedz.

-Wyryjemy na tej ławce napis „Leonetta”.

-Ok, a to połączenie naszych imion, fajne- dałam mu buziaka.

Wstałam z ławki. Pięknie wygląda! Nie León, napis. Chociaż León też.

-Odprowadzisz mnie?- spytałam z nadzieją.

-No pewnie, że tak.

Droga upłynęła bardzo szybko. Rozmawialiśmy o miłości, o parach jakie kręcą się w studiu.

Na pożegnanie dałam Leónowi buziaka najpierw w policzek, a potem w usta. Ale miał zaskoczoną minę!

-Violuś, ty mnie z każdym dniem zaskakujesz.
-Ty mnie też- jeszcze jeden całus tym razem taki bardziej namiętny...

Leónowi zadzwonił telefon.

-Czego chcesz, Jorge?! Nie, nie odbiorę cię ze szkoły, mały zgredku! Mama kazała?!

Rozłączył się.

Zaczęłam się śmiać.

-Z czego się śmiejesz?- spytał.

-Ze zgredka. Zawsze tak go na nazywasz?

-Tak.

-A w sumie dlaczego ty go tak nazywasz?

-Nie pytaj, kiedyś ci to wyjaśnię. Ja już muszę iść, paa!

-Pa!

León

W końcu pocałowałem moją śliczną, cudowną Violkę. Mój pierwszy pocałunek! Vilu nie przestaje mnie zaskakiwać! Ona tak dobrze całuje. Dobra, León człowieku nie myśl o tym! Ogarnij się!

-León! Głupku tu jestem!

-O witaj, zgredku!- uśmiechnąłem się ironicznie.

Szedł z jakąś dziewczyną rozmawiali o czymś tam, nie wiem nie słuchałem. Potem się pożegnali.

-Jorge? Kto to był?

-A ona? To Lena.

-Twoja przyjaciółka? Koleżanka?

-Nie...-spuścił głowę.

-A kto?

-Yyyyy, no wiesz... jakby ci to powiedzieć... dziewczyna?- WTF? On ma dziewczynę?

-Co?!

-Ale nie mów mamie, ani tym bardziej tacie. Proszę!

-Nie powiem.- po czym uściskałem brata- Ale kiedyś będziesz im musiał powiedzieć.

Właśnie zdałem sobie sprawę, że go przytuliłem. To chyba przez te dzisiejsze wydarzenia.

W pamiętniku Violetty

Mój pierwszy pocałunek! Właśnie się zastanawiam czy powiedziec o tym Fran i Cami. 

Tata woła mnie na kolację, kończę ten wpis ;)

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Rozdział trochę w skrócie, może krótki nie jest, ale... jest jakiś dziwny...

Dlatego, że nie mam weny i mam wrażenie, że nikt tego bloga nie czyta, naprawdę...

Właśnie, dlatego proszę was o komentowanie, to naprawdę motywuje...

Pozwalam nawet na "kiedy next?". Czasem ma takie momenty, że chcę zostawić tego bloga...

Dobra, a teraz część mniej smutna, hehe ;)

Pierwszy pocałunek Leonetty, szłodko :3

Violka będzie co jakiś czas pisać pamiętnik :)

I chyba będę zmuszona zmienić nazwę, bo jakby to powiedzieć zablokowali mi konto Google+ za nie prawdziwe imię i nazwisko xD Chyba będzie Berry Blanco, ale nie wiem...

Dobranoc :*

Berry Verdas- Pani Blanco (jak narazie)